Spójrzmy prawdzie w oczy – sytuacja osób starszych na rynku pracy może być bardzo trudna. Szczególnie w przypadku, w którym zbliżają się do wieku emerytalnego, a z ich pracodawca, z różnych przyczyn, postanowi rozwiązać stosunek pracy. Czy osoba, która została zwolniona tuż przed emeryturą może liczyć na świadczenie od ZUS? Jakie warunki trzeba spełnić, aby otrzymać zasiłek przedemerytalny? Gdzie złożyć wniosek o zasiłek i jakie dokumenty do niego dołączyć? Dowiesz się z tego artykułu.
Co to jest zasiłek przedemerytalny
Zasiłek przedemerytalny – to świadczenie przyznawane osobom, które utraciły zatrudnienie z przyczyny niezależnej od siebie, niedługo przed uzyskaniem prawa do emerytury (co do zasady będą to 4 lata, chociaż istnieją wyjątki oparte o staż pracy). To forma wsparcia osób, które mogą mieć trudności z ponownym znalezieniem zatrudnienia.
Podstawą prawną do wypłacania tego zasiłku jest Ustawa o świadczeniach przedemerytalnych. Znajdują się tam wszystkie niezbędne informacje oraz zasady, na podstawie których przyznawane jest to świadczenie. Szczegóły znajdziesz poniżej.
Ile wynosi zasiłek przedemerytalny
Obecnie zasiłek przedemerytalny wynosi 1262,35 zł brutto czyli 1075,73 zł netto (na rękę).
Wysokość świadczenia podlega waloryzacji na podobnych zasadach, co renty i emerytury.
Zwróć jednak uwagę, że nie jest to świadczenie o charakterze stałym. Celem ustawodawcy była pomoc osobom znajdującym się w najtrudniejszej sytuacji finansowej. Zatem osoba, która pobiera ten zasiłek jest prawnie zobowiązana do poinformowania urzędu o ewentualnym podjęciu zatrudnienia i osiąganiu dochodu (konieczne jest też podanie jego wysokości).
W zależności od wysokości tego dochodu Urząd może wstrzymać wypłacanie zasiłku lub zmniejszyć jego wysokość.
Kto może otrzymać zasiłek przedemerytalny
Świadczenie przedemerytalne nie jest przyznawane automatycznie. Oznacza to, że niezbędny jest wniosek złożony przez osobę zainteresowaną. Instytucją właściwą do rozpatrzenia sprawy jest właściwy miejscowo oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Jeżeli chcesz złożyć wniosek o zasiłek przedemerytalny, musisz spełnić następujące warunki:
- w momencie rozwiązania stosunku pracy ukończyć 56 rok życia (kobiety) lub 61 rok życia (mężczyźni),
- posiadać co najmniej 20 letni staż pracy (kobiety) lub 25 letni staż pracy (mężczyźni),
- stracić pracę z powodu likwidacji przedsiębiorstwa lub ogłoszenia jego niewypłacalności.
Otrzymanie zasiłku przedemerytalnego jest możliwe również w przypadku osób, które nie spełniły w/w kryterium wieku, o ile mają odpowiedni staż pracy (odpowiednio 30 lat dla kobiet oraz 35 lat dla mężczyzn). Jednak również tu obowiązuje warunek utraty zatrudnienia z winy pracodawcy. Do stażu pracy liczą się zarówno okresy składkowe, jak i nieskładkowe, przy czym te drugie nie mogą przekroczyć 1/3 ogółu okresu.
Jak otrzymać świadczenie przedemerytalne
Proces ubiegania się o zasiłek przedemerytalny składa się z kilku etapów i wymaga zaangażowania wnioskodawcy.
Jeżeli chcesz otrzymać zasiłek przedemerytalny musisz:
- po zwolnieniu z winy pracodawcy zarejestrować się w urzędzie pracy jako bezrobotny,
- przez co najmniej 180 dni pobierać zasiłek dla bezrobotnych,
- pozostawać w statusie bezrobotnego,
- nie odmówić bez uzasadnionej przyczyny zatrudnienia proponowanego przez urząd,
- złożyć wniosek o przyznanie zasiłku przedemerytalnego w okresie do 30 dni od daty wydania zaświadczenia przez Urząd Pracy.
Jak widzisz – droga do uzyskania zasiłku przedemerytalnego wcale nie jest prosta. Przede wszystkim musisz udowodnić, że poszukiwałeś zatrudnienia, jednak nie udało Ci się go znaleźć. Jeżeli bez uzasadnionej przyczyny odmówisz zatrudnienia proponowanego przez Urząd Pracy, nie otrzymasz potrzebnego zaświadczenia i Twój wniosek o zasiłek przedemerytalny zostanie odrzucony.
Świadczenie przedemerytalne a rozwiązanie stosunku pracy
Bardzo ważny jest też sposób, w który doszło do zwolnienia Cię z pracy. Na tę formę zasiłku mogą liczyć wyłącznie pracownicy, którzy stracili zatrudnienie z winy pracodawcy.
Za utratę pracy z winy pracodawcy uznajemy sytuacje, w której:
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek zwolnienia grupowego,
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek ogłoszenia upadłości pracodawcy,
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek niewypłacalności pracodawcy,
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych lub technologicznych,
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek śmierci pracodawcy lub przejęcia zakładu pracy przez innego pracodawcę,
- rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek narusza praw pracowniczych i podstawowych obowiązków wobec Ciebie.
Okoliczność świadcząca o rozwiązaniu stosunku pracy powinna zostać wymieniona w Twoim świadectwie pracy lub w oddzielnym zaświadczeniu, wraz z podaniem właściwej podstawy prawnej.
Jeżeli tak się nie stanie – ZUS po otrzymaniu Twojego wniosku przeprowadzi postępowanie wyjaśniające, którego celem będzie upewnienie się, czy do zwolnienia faktycznie doszło z winy pracodawcy.
Warto przy tym podkreślić, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu czy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z winy pracodawcy stosuje przepisy znajdujące się w kilku aktach prawnych (m.in. ustawę o promocji zatrudnienia, kartę nauczyciela). Dlatego nie denerwuj się, jeżeli wymagane informacje nie znalazły się w dokumentach, którymi dysponujesz. Okoliczność zwolnienia pracownika można łatwo zweryfikować w trakcie postępowania wyjaśniającego. Musisz liczyć się tylko z tym, że w takim wypadku Twój wniosek będzie rozpatrywany zdecydowanie dłużej.
Robisz porządki w swoich finansach? Sprawdź, jak oszczędzać pieniądze.